ای ما لک د لم ؛ ز د لم پا کشــــــــــیده ای
مرغ مها جر
ای ما لک د لم ؛ ز د لم پا کشــــــــــیده ای
آ یا گهــــــی تو شر بت هجران چشیده ای
ای مر غــــــک مها جر از آشــــــیان جدا
بهر چه از فضای گلســـــــــتان پر یده ای
بار سفر فســـــــــــرده تن نا زکت ؛ از آن
چون اشک تا ز چشم به دا مان رسیده ای
تا آ خر ین ر مق بودم عشـــــــــق تو بدل
لیکن تو همـــچو سا یه ز پیشـم رمیده ای
بهر خدا مکن ز فرا قـــــــت حـز ین مرا
گـر از و فا و مهر تو حر فی شنـــیده ای
تا ز نده ایـم در قفـــــــس سینه جای تست
هر چــند بیو فا ز د لم پا کشیــــــــــده ای
تر نم ترانه ها
بوی بهار میر ســــــــــد از در و بام و خا نه ها
ر فتـــــه پر نده گان همه از سر شاخ و لا نه ها
سیر چمن نمــــــــــیکند سر و ســــمن نمای من
هســــــــــت دلش به دیگری میکند او بها نه ها
مر غک خوشنوای من گو شه نشین چرا شدی؟
نیــــــست مگر ترا همــــی ترنــــم و ترا نه ها
و عــــــده وصل میکنــــــی لیـک و فا نمیکنی
کردی مگر به دیگری ؛پهــــن تو دام ودانه ها
نیست ترا بسر ولی هیــــچ ز عشق و دو ستی
در دل من ز عشق تو هست بســــی نشا نه ها
دو ستی
دوســــت میگفتی ندا نســــــتی کمـــــال دوستی
دوستـــــان را دوســــــتی با ید کمـــــال دوستی
د شمن جا نی نکرد این سان جفــــــا ای بلهوس
ز آ نچه تو کردی بیاران در قــــــــــبال دوستی
دوستی حرف مقدس است؛ هم شـــــرط وفاست
صـــرف سیم و زر نبا شد ؛ خط و خال دوستی
یار با ید تا کنـــــد جـــــــان بازی و ایثــــار دل
تا بگیـــــــــــــرد بهر هم از مجال دوســـــــتی
گر شفیق بینی ز یاران الفت اندر مکر و رنگ
دشمن صـــــــــــــادق ترا بهتر ز چال دوستی
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen